sözlük yazarlarının yazdığı şiirler

o kadındı, gökyüzü kadar mavi deniz gibi dibi görünmeyen bir derinlikti. bense o denizde açılmak isteyen bir kaptan. derinlere dalmak istiyordum. gökyüzünden gelen ışığı kaybedene dek. denizin dibindeki ben o denizin içini yanarak aydınlatmak isteyen ben o denizin karanlığında kaybolmuşu bulmak isteyen ben seninle yanmak istiyordum bir bakışınla bir gülüşünle ya da bir hançerle ölmek istiyordum ama senin elinden çünkü ölüm de seninle güzeldi tıpkı ilk sesini duyduğum andaki gibi keskin ve sakin huzurla ölüm bir aradaydı hangisini seçeceğin sana kalmıştı ama ben seçtim ölmeyi seçtim çünkü herşeye senle son vermek en güzeldi.

(bkz: sözlük yazarlarının şiirleri ) (bkz: aramaya inanmak )

(#1292047) biraz önce yazdım ama :) buyrun

(ergenlikten kalma voll:19298484) ben sevgi nedir bilmezdim, nasıl bilmediğim bir seyi tattırdın bana ? ben umut nedir bilmezdim, nasıl umut etmeyi öğrettin bana ? bilmezdim ben seni, nasıl tanıştırdın seni bana ? bende sen olmayı nasıl öğrettin bana ? bende ben değilde sen vardın sanki ben benliğimi kaybetmiştim çocuk söylesene benliğimi nasil aldın elimden ? ben ben olmayı becerememişken henüz nasıl sen oldum çocuk ? anlat bana nedir bunun sırrı anlat çocuk öğret bana.

lisede bir dönem ciddi şekilde şiirler yazdım. blog açıp blogumda da paylaşıyordum. birilerinden kitap teklifleri almıştım, okul dergisinde de çıkıyordu şiirlerim. ( en büyük başarım jdjdbsh) sonra bı hissizlik geldi. sogudum her şeyden. öyle işte. hala da gelmiyor içimden.

dünya üzerinde tattığım en güzel şey sen sanırdım sevgilim sen hiç sucuklu kavurmalı tost yedin mi her ısırıkta gözlerini kapatıp ayrılığın ağızda bıraktığı o kesif tadın dağılışına şahit oldun mu belki sucuklu kavurmalı tost insanın yalnızlığını gidermiyor tamam belki sucuklu kavurmalı tost boşlukları doldurmuyor ama yanında ayranın ekşiliği ve tuzluluğu olunca insan başka şeylere de aşık olunabileceğini anlıyor sevgilim sen hiç sucuklu kavurmalı tost yemedin aslında bakarsan ben de yemedim zaten sucuklu kavurmalı tostun ayrılıkla bir ilgisi yok bunlar bir takım uydurma laflardır...

daha ilk şiirim, epey bi afalladım. hatam ve kopukluk illa ki olacaktır, zamanla umarım daha iyi olur :d yalnız bir adamım ben bu akşam. deniz çok güzel mırıldanıyor. şarkılar eşliğinde, istiklal caddesi'nde, akıp gidiyor zaman. gözlerin cennetin giriş kapısı. ne kadar istedim senle 'biz' olmayı, ne gam ne keder, istanbul'a biz yeter, sahiden. sahilden sana çıkar bütün yollar, dolup taşar küllüğüm. gel de söndür hadi, gel de söndür son sigaramı, hayat zorlar, hayat zor lan. bazen bizi anlatan istanbul bugün neden suskun böyle ? çok mu yorulduk ki biz ? çok mu harcandık söyle, bileyim, sebebini. ellerimden kaydı gençliğim. özlemle baktığım her resim. ne kadar ağlasam da, ne kadar sövsem de, acı geçmiyor, dinmiyor. gel anlat hadi beyoğlu'na, seni ne kadar sevdiğimi. sokakların dili yok, hepsi bizi biliyor. tanıyor, utanıyor. kırmızı güller var pencerende. bekliyor eline değmeyi, ister at, ister can suyu ver. eline değdikleri an, unuturlar solmayı.

ona olan hasretimi anlatmaya şiirler kafi gelmez

Anlatmış derdini dost bildiğine, Bulamamış dermanı hiçbirinde. Adresi belli ama değil elinde. Onun kadar seveni var mı ki alemde? Uzatsa elini tutacak yârini, Görüyor her daim cennet gözleri. “Yar, yar” diye atıyor yüreği besbelli. Onun kadar seveni var mı ki alemde? Sevdiği kadar sevilseymiş eğer Aşklarına gıptayla bakarmış kainat meğer. Gönlüne geçiremedi söz, doldu keder. Onun kadar seveni var mı ki alemde?

Akrostiş sayılır mı ? Lise arkadaşlarımla böyle bir furyamız vardı. Benim ismim zor olduğu için ilk yazılan kelime sürekli aynı olurdu, sinir olurdum. (bkz: Mâni söylesem olur mu)

Zamanında yazdık bir şeyler biz de... (#3881407)

Şiir değil de kitap yazmışlığım var :) sayılır mı? :) Gerçi sayılsa da, hangi çöplükte kim bilir..

mor ve ötesi'nin bir şarkısına melodik olarak çok benzer bir şiir yazmıştım ve tabii ki akrostişti.

Sanma ki benim ruhum seninkinden diri, Ben ruhumu, gizlice, her gün ağlatırım. Olduğundan beri ismin gönlümün zikri, Aşkın ateşinde ruhumu kaynatırım! Leyla’yla mecnun olsa da sevdanın piri, Çöllere düşersen seni ben oyalarım. Dudakların bir defa su dileyecek. Ferhat kim? dağları yerinden oynatırım! Dökülse! güneşin yaktığı ensemin teri. Sen iste! çöllerde kar bile yağdırırım! Kumların sonunda bir vaha görünecek, Oraya mabedin, sırçadan yaptırırım! Sensiz geçer diye kalan günlerin biri, Zehir gibi kabuslarda ben dolanırım. Yokluğun duvarda devasa bir örümcek, Her gece karşımda, aklımı oynatırım. Lâl olsa gönlün, sebebi geçmişin fikri. Sen sussan bile, binlerce ben haykırırım! Bir defa da olsun, bana sevdim diyecek, Sevinçten dünyayı ayağa kaldırırım!

Öyle çok ağlardı ki ağlayan kendisi değil gözleriydi sanki. Kirpiklerinden boşalırcasına yağan yağmurun gövdeyi götürmesi gibiydi. Gövdeyi götüren her zaman kan değil. Sele tutulan bir Çınar ağacı ilk kez sefildi, Sersefil halde yere serilecek o heybetini bile kaybetti. Gövdeyi götüren selden bir mezarlığa çakılır gibi bir anda yerde buldu kendini. Kilolarca toprak içinden tek sahip olduğu çamurlu bir yeşillikti, Bulanık su üzerinden kendini gösterirdi, bir Çınar gibi değil bir çimen gibi. Ezilmişti ve pislik içindeydi.

başlığı yok ama şey diyebiliriz "bengi arya'ya mektuplar'da yazılan şiir 1" zorlayınca olan şeylerin önemi kalmaz iki anıyı koleksiyona eklemek için yitirilmiş anlar yitirilirmiş desek herhalde kimse kızmaz her şey olup bitince durgun sulara benzer müziklerin, uzak bakışlara eşlik etmesinin nahoşluğu mu sarhoşluğu mu suyumuz, toprağımız, saksımız değil sorunlu olan çiçekler de ölmek ister kimi zaman rengini geceye ödünç vermiş bahtların tahtında uyku kaçırmalarıyla meşhur olanlar oturur neşeli aşkların cennet bahçesine ancak çok uzaktan benzer gönlüm ömrü; küçük bedenine müebbet ruhum, kördüğüm balım, her yaraya pansuman gerekmez zaman hep gider, geri gelmez çirkin duvarların, güzel boyaları gökyüzünü kapatır ve gözlerim gül yüzünü görmek için kapanır

(bkz: postmodern şiir denemeleri) başlığında arada bir saçmalıyorum. meraklısı bakabilir. tşk.

Qorqutur qoparıram ödünü Savrılur aparıram qötünü Teşekkürler.

Tek bir söz söyle şimdi bana Şöyle ki tüm hayallerim senin adına yığılsın. Mesafeler bitsin artık Yola koyduğum dualarım Tek bir şey söyle bana Geçmişim geleceğimden korkmasın artık Aşk romanlarında yer bulmuş sevdam Kıralım kalemi boşa akmasın mürekkep. Tek bir söz söyle şimdi bana Silinsin üzerimde ki karanlık Sinsin peri tozu tüm dünyama Gülmesin kimse sen gibi bana Tek bir söz söyle bana Sigaradan önce aklıma gelsin adın Esrara karışmasın adın Dolmasın sebepsiz yere hayal mezarlığım Tek bir söz söyle şimdi bana Yerleşip kalsın ağzıma cümlelerin Sürekli sana ait kelimeler heceleyim. Tek bir söz söyle bana Cüzdanıma fotoğrafın girsin Dursun zaman Bitsin mesafeler Tek bir söz söyle şimdi bana Yağmur başlasın çorap topraklarda Gökkuşağının rengi yayılsın her yana Tek bir söz söyle şimdi bana Vurgun kalmasın kalbim İlacini aramasın damarlarım Dinsin derin dusuncelerim Tek bir söz söyle bana Anlasin vücudum ikimizin uyumumu Aynalar da aramiyim seni Tek bir söz söyle şimdi bana Calmasin kafamda o eski şarkı Ziyan etme şairin dizelerini Tek bir söz söyle bana İleride ayrılık olmasın Sevgi bitmesin Saygı dinmesin Sadakat yitmesin

--- spoiler --- 9-A sinifindan siyah giyen adam huzun siirini bize okuyor --- spoiler --- Gökyüzünde bulutlar ağlar, Rüzgar eser, kalbimde hüzün çağlar. Umutsuzlukla dolu bir dünyada, Mutluluğu ararım, içimdeki fırtınada. Gözlerimde yaşlar, gülümsememde yara, Hayat bazen zor, bazen de hüzünlüdür bana Anılar yük olur içimde bir ağırlıkla Yaşanmışlıklar arasında boğulurum ardı ardına Gönlümde umutsuzluk kara bulutlar gibi, Mutsuzluk yüreğime saplanmış bir diken gibi, Acıyla kanatıyor içime sinmiş bir yara gibi, Gözyaşlarım sel olmuş,hüzünle dolmuş bir sahra gibi. alkış alkış

Takvimin kaçıncı yaprağıydı seni hatırlatan Kara gözler miydi bana beni unutturan Zihnimle özdeş sesinin tınısı Hangi duvar anlatır derinlerdeki feryadı Bakma sen düştüğüm bu hâle Film şeridine evrilmiş geçmiş büküyor belimi Farkındayım. Bu var oluşumun son eşiği Bu aralar farklı bir yorgunluk var üzerimde Zaman beni mi alıyor yoksa benden mi çözemedim Her duygunun çok olduğu beni, ben de çok özledim Bir çift giden var Aynı şehrin havasını soluduğumdan haberdar Son nefesin peşi sıra giden benden bihaber Ara sıra daraldığı oluyor. Ara sıra dediğime bakma sen. raylara prangalıdır her günümün kasvetli aydınlığı. Hoşçakal diş ağrısı yâhut misâli yürek sızısı. (bkz: Ömür keşkelerle geçiyor be)

Ayın üçü, vurmuş kapına gölgem Gelmiş miyim kapına dönde bir bak Henüz sen bana gelmemişken Peşimi bırakmayan sokak köpekleri Tutmuş ellerimi, kaybolmayı dilerim diye gözlerinden Bak kenarında penceren kalbimin,geçmez geçmişler silmeden Sanki hiç bakmazlar yüzüne Görecekse evini yeni biri Kirli olmamalı penceren Çıkart kahvelerden bir yansımayı Değsin bu başım omzuna böyle Bilmiyorum yine de umudum kapında gölge Her aldığın toz ardından yazın baştan Derin dehlizime Yine de Saydım hecelerini Bir rüzgar atıp savursun diye Kuytu seçtim boğuk sokakları Tutarım nefesimi sen kokuyor her yer Karanlık virgüllerin parıldayan bitişleri Kibar ve ellerin gibi ulaşılmaz göklerin Of gözlerim, sisli bir göğe kulak vermişim Bulutların ardındaki evren, nerede kaç saatim ardında bekler gözlerin galaksiden Hiç bitmeyecek gibi sevinçlerin Yaşamak imandan gelir Yoksa bilmez miyiz, bilmediklerimizi Yoksa işimiz ne durduk yere törpüleniriz Bak yerle yeksan yadeller Bu gözler bu kor ve kör yürekler Ellerinden tutsam sen bilmeden Belki duyarsın da görmeden Henüz sen bana gelmemişken Ulaşmaya çalışma unutma gereken Hatırlatmak unutmuş birine güneşi geceden Saysam sana yerden göğe hakkı Buradan, biraz dargın biraz ağrılı Dolanır döngüye dişli, biz sarılarak birbirimize Dolaylı sözler ardında kinimiz sayarız kaç kez biteriz başladığı yerden Kırılmış dalın, düşmüşüm Asılı kalmış hayallerim Nefsimi tutmuşum sonra Yeni bir fotoğrafını görmüşüm Bilmezsin, on iki geçe sersizleştim ben Seni defalarca öpmüş müyüm Yoksa ben mi attım bu toprakları bana Her gece kaldırıp yüreğimi yattığı yerden Açtım gözleri baktım karanlık gök Başım, boş mezarımda diken Yüreğimden filizlenir bir resim sondan açar sayfayı hissin his Yoruldum diyorsun oynamamışken hiç Ben bitiyorum, duysam sesini kokun hala aynı mı Duydum kokusu aynıymış hasretin Gözlerime gül olmadan mermi patlasın, silah dikenler Bu kopukluk akli dengemi bozmadan kaçsın burdan Şimdi öl tekrar, bozuk saatim on ikiyi vurmadan Öl kalbim ay altı Haziran Gök gözüktüğü kadar kuyudan. 06/23 Isparta